Yüzyılın en büyük aşk dolandırıcılığı, Büyük Gözler… Margaret Keane, 1927 doğumlu Amerikalı bir ressam.
Küçük yaşlarında aldığı resim eğitimi ve 10 yaşında çizdiği iki çocuk resmi ile kaderini belirleyen bir sanatçı o. Öyle ki büyükannesine gösterdiği biri gülen diğeri de ağlayan iki kız resmi ile başladığı yolculuk, onun 1950 ve 1960’larda en çok tanınan gölge ressam olmasını sağlar. Gölge diyoruz çünkü 1950 sonrası tanıştığı ve kendi gibi ressam olarak bildiği Walter Keane, Margaret’ın kocası vasfıyla resimlere imza atar. Ve yüzyıla damgasını vuracak, ‘resimler kimin?’ sorusu da böylelikle başlamış olur.
Hayatı pek istediği gibi gitmeyen, bir çocuk sahibi bir kadın olarak Margaret, karşılaştığı ve ilk anda büyük bir aşk yaşadıklarına inandığı Walter ile evlenir. Bir çocuk sahibi ve dul olması, Walter’a karşı onu minnetle doldurur. Biraz da kişiliğinin etkisi ile resim çalışmaları sırasında ortaya çıkan büyük gözlü çocuk resimlerini piyasaya Walter’ın imzası ile sürerler. Erkek bir ressamın daha ilgi göreceği düşünceleri, resimlerin ressamı gölgede bırakan şöhretine karışır.
-Reklam-
“Gözler ruhun penceresidir.” diyen Margaret, 1950-1960 arasında resimlerinin gördüğü ilgi karşısında mutludur. Kocası tanıtım faaliyetlerini sürdürürken kendisi de durmadan çalışıp yeni resimler çizmektedir. İlk bakışta hüzünlü bakan iri gözler, Amerika’da her evde yer almaya başlar. “Sevinç gözyaşları” ve “Mutluluk gözyaşları” olarak ressam tarafından eserleri tanımlanırken Margaret, artan şöhrete rağmen giderek yalnızlaşıyordur. Bir gün gelir, Walter’ın bu resimlerin ilham kaynağı olarak II.Dünya Savaşı’nı göstermesi ile Margaret’ın sabrı taşar. 1957 yılından itibaren gelen şöhret ile Walter’ın başı dönmüştür. Margaret, önce sadece boşanmakla belki de kocasının gerçeği görmesini ister. Ne var ki Walter değişmez. Dönemin en yaratıcı ressamı vasfıyla resimler üzerinden para kazanmanın derdine düşmüştür.
1970’te Margaret, resimlerin gerçek sahibinin kendisi olduğunu açıklar. Tabi bu açıklama ile eski kocasının bir sahtekar olduğu iddiası ve karşı propaganda da başlar. Öncelikle neden bunca zamandır susmuştur? Margaret, kendinden emin bir açıklama yapar. Ressam, hayranlarını üzmemek için susmuştur ancak oluşan ‘finans imparatorluğu’ onu çileden çıkarmıştır. Bu haksızlığı sonlandırmak için çetin bir mücadele verilir. Karşılıklı karalama kampanyaları sürerken herkes bu büyük gözlü resimlerin sahibini merak eder. Sonunda ikili mahkeme önünde kozlarını paylaşacaktır. Margaret, dönemin en önemli ressamı Walter için ‘eline fırça almamıştır, boyamayı bilmez!’ diyerek büyük bir meydan okumuştur. Yargıç, ikisini resim çizmeye davet eder. Biri sahici, diğeri dolandırıcı iki ressam çalışmaya başlar. Margaret, 53 dakika içinde yeni bir büyük gözlü çocuk çizerken Walter, kolunun sakat olduğu iddiası ile birşey çizemez. Mahkeme kararı ile ressam, eserlerine kavuşur. Walter ise kimsenin inanmadığı “Dünyadaki kimsesiz çocukları ben boyadım” sözünü tekrarlamaya başlar.
Walter’dan hem resimlerini hem de yaşadıklarına karşılık 4 milyon dolar tazminat alan Margaret, büyük gözleri çizmeye devam eder. Tek bir farkla; ressam, yıllardır hüzünlü bakan gözleri artık güldürüyordur. Andy Warhol, Margaret’ın eserleri için şöyle der: “Keane’nin yaptığı şeyin müthiş olduğunu düşünüyorum. İyi olmak zorunda. Kötü olsaydı, bu kadar çok insan bunu istemezdi.” Gerçekten de Margaret Keane her ne yapmışsa tüm dünyayı etkisi altına almıştır. Sanat dünyasına kazadırdığı anime benzeri çocuklar, kendi halinde bir ressama ilginç ve şaşaalı bir şöhret getirmiştir.
insanvesanat.com
Fadime Türkölmez
