Endüstri 4.0’ a doğru ilerlerken fütürist bir tavırla ülkemizin çocuklarına bakıyorum. Endüstrinin diğer evrelerini ıska geçerek bugünlere gelmiş nesiller olarak, Endüstri 4.0 ‘a hazır olan bir Z kuşağı henüz göremiyorum.
Baktığımız zaman yeni nesilim tüm duygularını dijital ortamda yaşandığını görmek çok kolay. Gençlerimiz arkadaşlıklarını, üzüntülerini ve sessizliklerini kısacası her duyguyu dijital ortamda yaşayarak bu döneme ayak uydurabileceklerini gösteriyorlar. Fakat bu yeterli mi ?
Bunu birde eğitime entegre etmemiz gerekmiyor mu ?
İşte geleceği gören ve farkında olan okullar robotik kodlama dersleri ile çocukları geleceğe hazırlamaya başladılar bile. İçerikleri, kaliteleri bilinmez. Ne kadar doğru öğretildiğini şuan için göremeyiz ama en azından gelecek günlerde çocuklarımız bu yeni sisteme kısmen de olsa ayak uydurabilecekler. Fakat teknolojinin, dijital ortamın tüm okullarda doğru uygulandığını düşünmüyorum. İşte buda eksiklik olarak z kuşağına yansıyacak olan bir durum. O yüzden başta öğretmenlerin bu fikirlere alışması ve uygulamaya koyması gerekiyor.
-Reklam-
Sanayi olarak hazırlanmakta olduğumuz endüstri 4.0 için o dönemde yaşayacak olan genç kuşağında hazırlanması gerekiyor diye düşünüyorum. Fabrikalarda robotlar çalışacak ve çıkan sorunları dijital ortam kendisi çözecekse eğer işsizlik artacak insanlar ne yapacak der gibisiniz. Ve eğer robotlar çalışacaksa biz çocukları ne için hazırlayacağız diye sorduğunuzu duyabiliyorum.
İnovatif ürünler elbette bizlere yeni iş alanları doğuracaktır. İşçiden ziyade artık kodlama yapabilen, sistem kurabilen gençlere ihtiyaç olacak. Kısacası beden gücünden ziyade zekaya ve bilgiye ihtiyaç olacak. Fütürist düşünür Ufuk Tarhan’ ın bu konuyla ilgili düşüncelerinden yola çıkarak görmüş olduğum gelecekteki birkaç mesleği örnek yazayım; robotik sorunlar avukatlığı, gen programcılığı, duygu tasarımcılığı, internet mühendisliği, yapay zeka programcılığı vb…
Bizi gelecekte bekleyen Endüstri 4.0’ a ayak uydurmak zorundayız. Bu yüzden teknolojiye, dijital ortamlara alışmalı, şikayeti bırakarak öğretmeli ve öğrenmeliyiz. Biz öğrenirsek z kuşağına bir o kadar etkili öğretiriz ve faydasını görürüz. Aksi takdirde yetişecek olan nesil teknolojiye yetişemeyecek ve sanayide istenen hedef bulunamayacak. Robotik kodlama dersi olan okulların sayısı arttırılarak, verilen eğitimin kalitesi yükseltilmeli ve gelecek günlere hazırlanmalı diye düşünüyorum.
Bu konuda önce aileler bilinçlendirilmeli ki okullardan bu tarz talepleri olsun. Sonra öğretmenler bu konuda bilinçlenmeli ki yetişen nesil durumu iyi kavrasın. Tabii bu işin birde masraf boyutu var. Maalesef bütçe olarak ciddi yatırım yapılması gerekiyor. Robotik kodlama dersi için okulda bulunacak olan araç-gereç ve sistemler ciddi miktarda yüksek fiyatlarla gerçekleşiyor.
Gelecekten beklenti ne kadar yüksekse yatırımda o kadar yüksek olmalı bence.
Endüstrinin ilk 3 devrini geride bırakıp 4.0 ‘a başladığımız zaman ayak uydurabilecek bir Z kuşağımızın olması dileğiyle 🙂
